Առավոտյան ժամը 7-ին ճանապարհ ընկանք դեպի Ջավախք: Ամբողջ ճանապարհի ընթացքում մի վայրկյան անգամ չեմ քնել: Երևի պատճառը էներգետիկ ըմպելիքն էր, որ գնել էի Գյումրիում կանգ առնելու պահին: Երբ կանգ առանք, որպեսզի ուտենք այնքան էի ակտիվացել, որ ուտելու փոխարեն պարում էի: Շուտով հասանք սահման: Վրացին, որ ստուգում էր անձնագիրս հարցրեց, թե ու՞ր եմ գնում ու ես պատասխանեցի՝ Ջավախք: Նա երկրորդ անգամ էլ հարցրեց, բայց իմ պատասխանը նույնն էր:
Ջավախում մասնակցեցինք 3D մոդելավորում ուսուցանող կենտրոնի բացմանը ու եկեղեցու բակում տեղի ունեցող տոնախմբությանը: Ընդմիջումների ընթացքում հասցրինք տեսնել կիսաքանդ բերդը և կամուրջը, շրջեցինք փողոցներով: Այս ճամփորդության ընթացքում ես չզգացի, որ Վրաստանի տարածքում եմ գտնվում : Դա ամենից շատ ինձ դուր եկավ: Երեկոյան ճամփա ընկանք դեպի Երևան : Մինչև տեղ հասնելը հարգելի Սաշը երգում էր մեզ՝ «ծույլիկներիս» համար: Տուն մտնելուն պես հասկացա, որ ինձ հետ մնաց միայն ոտքերիս ցավը, որ հիշեցնում էր Ջավախքում պարած պարերի մասին:
Էլեն Սարատիկյան 
[…] Էլեն Սարատիկյան […]
НравитсяНравится