Հեռացի՛ր, մոռացի՛ր, մ՛ի հիշիր
Ինձ այդպես՝ քրոջ պես, մ՛ի գթա
Տո՛, Ձենով Օհան
Տո՛, մահի տարած…
Շատ տարիներ են անցել, բայց չեն մոռանում ո՛չ այս դեպքը, ո՛չ այն իրիկունը
Մ՞ի թե վերջին պոետն եմ ես, վերջին երգիչն իմ երկրի…
Վա՜, ես մարդիկ ի՜նչ վաղ են քնում
Կետադրություն
Էլեն Սարատիկյան 