Մեծ Հայքի թագավորությունը Արտավազդ 2-րդի օրոք.

Արտավազդ 2-րդ: Արտաշատի պայմանագրի կնքումից հետո Տիգրան II Մեծը գահակալեց ևս տասը տարի: Նա մահացել է Ք.ա. 55 թ.` 85 տարեկան հասակում: Տիգրան Մեծը թագաժառանգ Արտավազդին թողեց Եփրատից Կասպից ծով և Հյուսիսային Միջագետքից Կուր ձգվող մի ընդարձակածավալ երկիր` զարգացած տնտեսությամբ ու հզոր բանակով: Տիգրան Մեծի կյանքի վերջին շրջանում Արտավազդը եղել է նրա գահակիցը, որն օգնել է պատկառելի տարիք ունեցող հորը կառավարելու երկիրը: Թագաժառանգը փայլուն կրթություն ստացած, բազմակողմանի զարգացած, հունարենին գիտակ մտավորական անձնավորություն էր: Պլուտարքոսը վկայում է, որ նա «հորինում էր ողբերգություններ, գրում ճառեր ու պատմական երկասիրություններ»: Արտավազդը նաև ճկուն դիվանագետ էր, իրատես քաղաքագետ և ռազմական գործիչ: Արտավազդ II–ը (Ք.ա. 55–34 թթ.) գահ բարձրացավ միջազգային չափազանց բարդ իրադրության պայմաններում: Նրան մեծ հմտություն էր անհրաժեշտ տարածաշրջանի երկու տերությունների՝ Հռոմեական Հանրապետության և Պարթևական թագավորության միջև մրցակցության պայմաններում կողմնորոշվելու համար:

 Նրանցից յուրաքանչյուրը ջանում էր ապահովել Հայաստանի դաշնակցությունը: Այս հանգամանքը խիստ կարևորում էր Մեծ Հայքի դիրքորոշումը: Այդ դիրքորոշումից էր կախված, թե որ տերությունը տիրապետող դիրք կստանար տարածաշրջանում: Ստեղծված ռազմաքաղաքական իրադրության պայմաններում Արտավազդ II-ն ավելի հաճախհակվում էր դեպի Պարթևստանը: Նման դիվանագիտական ճկուն քայլերով Արտավազդ II-ը պահպանում էր Հայաստանի` տարածաշրջանի հզոր պետության կարգավիճակը:

 Հռոմեա-պարթևական պատերազմը և Հայաստանը: Հռոմում սկսված ներքաղաքական պայքարն ավարտվեց Ք. ա. 60 թ.: Հանրապետության երեք ականավոր գործիչներ Գնեոս Պոմպեոսը, Հուլիոս Կեսարնու Մարկոս Կրասոսը ստեղծեցին մի դաշինք, որը հայտնի է Առաջին եռապետությունանունով: Եռապետերը հանրապետությունը բաժանեցին ազդեցության գոտիների: Մարկոս Կրասոսը ստացավ Արևելքը և Պարթևստանի դեմ արշավելու հրամանատարությունը:

 Ք.ա. 54 թ. գարնանը հռոմեական 50-հազարանոց բանակը Կրասոսի հրամանատարությամբ ժամանեց Ասորիք: Նա ծրագրել էր ջախջախել պարթևներին, գրավել Միջագետքը, Պարսից ծոցի ափերին գտնվող երկրները և հասնել Հնդկաստան: Այդ պատերազմում Կրասոսը որոշակի հույսեր էր կապում «Հռոմեական ժողովրդի դաշնակից ու բարեկամ» Հայաստանի հետ, որի հեծելազորը բազմիցս էր ապացուցել իր առավելությունները պարթևական այրուձիի դեմ մարտերում: Արտավազդի և Կրասոսի հանդիպումը տեղի ունեցավ Ք.ա. 54 թ. գարնանը Ասորիքում:

 Արտավազդը հավաստիացրեց, թե ինքը Կրասոսին կտրամադրի 16-հազարանոց այրուձի և 24-հազարանոց հետևակ (ընդամենը` 40 հազար զինվոր): Սա պատկառելի ռազմական օգնություն էր, որն անվիճելի կարող էր դարձնել հռոմեացիների հաղթանակը: Միաժամանակ հայոց արքան առաջարկում էր պարթևների դեմ ռազմերթը կազմակերպել ոչ թե Ասորիքի անապատներով, այլ Հայաստանի հարավային տարածքով: Նման դեպքում լեռնային տարածքը կզրկեր պարթևական հեծելազորին շարժունությունից: Բացի այդ, Արտավազդը, անշուշտ, ցանկանում էր հռոմեական բանակի ուժերով Հայաստանը զերծ պահել պարթևների հնարավոր ներխուժումից: Սակայն Կրասոսը կտրականապես մերժեց Արտավազդի այս խելամիտ առաջարկությունը և ընտրեց ռազմերթի թեև կարճ, սակայն վտանգավոր ուղին՝ Հայաստանի սահմանամերձ տարածքների վրայով: Դիոն Կասիոսը պարթևների այդ քայլը բացատրում է հետևյալ կերպ. <<Որպեսզի Արտավազդը` Տիգրանի որդին, որ այդ ժամանակ թագավորում էր Հայաստանում, իր սեփական երկրի վիճակով մտահոգված, որևէ օգնություն չուղարկեր հռոմեացիներին>>: Պարթևների հաշվարկը ճիշտ դուրս եկավ: Արտավազդն այլևս չէր կարող օգնական ուժեր ուղարկել Կրասոսին, ինչի մասին անհապաղ տեղեկացրեց հռոմեացիներին:Սակայն Կրասոսը դա ընկալեց որպես դավաճանություն և հոխորտանքով հայտարարեց, թե պարթևներին ջախջախելուց հետո ինքն անպայման պատժելու է Արտավազդին: Նման վերաբերմունքի պայմաններում, բնականաբար, Արտավազդ II-ը պետք է փոխեր իր քաղաքական ուղղվածությունը և դաշինք առաջարկեր Օրոդես II-ին, որն այն ընդունեց սիրահոժար:Հայ-պարթևական պայմանագիրը կնքվեց Ք.ա. 54 թ. վերջերին Արտաշատում: Դաշինքն ամրապնդվեց հայոց թագավորի քրոջ և պարթևաց թագաժառանգ Բակուրի ամուսնությամբ:

 Այդ ընթացքում Կրասոսը, չփոխելով մարտավարությունը, Ք.ա. 53 թ. գարնանը, անցնելովԵփրատը, սկսեց իր արշավանքը դեպի Պարթևստան: Պարթևական բանակը, խուսափելովգլխավոր ճակատամարտից, մանր հարձակումներով անընդհատ նահանջում էր դեպի երկրիխորքերը` հռոմեացիներին կտրելով թիկունքից և մատակարարումներից: Չոր, տափաստանայինկլիման, անսովոր շոգերն ու հիվանդությունները բարոյալքել էին հռոմեական զինվորներին: Միակ ճիշտ քայլն անմիջապես դեպի ելման դիրքերը նահանջելն էր:

 Ք.ա. 53 թ. մայիսի 6-ին Խառան քաղաքից ոչ հեռու տեղի ունեցած ճակատամարտում պարթևզորավար Սուրենը հանկարծակի ու շեշտակի հարվածով գլխովին ջախջախեց հռոմեականբանակը: Սպանվածների թիվն անցնում էր 20 հազարից, իսկ գերիներինը` 10 հազարից:Սպանվեցին Կրասոսն ու իր որդին: Ըստ Պլուտարքոսի` Սուրենը Կրասոսի գլուխն ուղարկեց Հայաստան, որտեղ այդ ժամանակ հյուրընկալվել էր Օրոդես II-ը` պարթև մեծամեծերի ուղեկցությամբ: Խնջույքից հետո սեղաններն արդեն հավաքել էին, և դերասանները հանդիսականների ուշադրությանն էին ներկայացնում հույն հեղինակների ստեղծագործություններից հատվածներ: Կրասոսի գլուխը բերելու պահին բեմադրվում էր Էվրիպիդեսի «Բաքոսուհիներ» ողբերգությունը: Դերասան Յասոն Տրալացին բեմ է դուրս գալիս Կրասոսի կտրված գլխով և արտասանում. «Լեռան բարձունքից բերում ենք Եղնիկ` խոցված մերփառահեղ հարվածներից»:Տեսարանը ցնծության աղաղակներով է ընդունվումհանդիսականների կողմից: «Կրասոսի արշավանքը ողբերգություն էր,- գրում է նշանավորպատմաբան Ն. Ադոնցը,- իսկ այդ տեսարանը` դրա յուրահատուկ ու տրամաբանականվախճանը»:

 Անտոնիոսի արշավանքները: Կրասոսի պարտության հետևանքով Հռոմի դիրքերն Արևելքում հիմնովին սասանվեցին: Կորուստներն այնքան մեծաթիվ էին, որ Հռոմն ի վիճակի չէր վրեժխնդիրլինելու պարթևներից: Մյուս կողմից էլ հանրապետությունը ներքաշվեց ներքաղաքականճգնաժամի մեջ, որը հետին խորք մղեց արտաքին քաղաքական բոլոր հրատապ գործերը:

 Օգտագործելով պատեհ առիթը` պարթևական զինված ուժերը թագաժառանգ Բակուրի հրամանատարությամբ անցան հարձակման և հռոմեացիներին դուրս մղեցին Ասորիքից:Պարթևներին օժանդակում էին հայկական զորամասերը` Վասակ զորավարի գլխավորությամբ:Դաշնակից բանակները հռոմեացիներից ազատեցին Ասորիքը, Փյունիկիան, Պաղեստինը, Հրեաստանը: Կիլիկիան գրավելուց հետո պարթևները ներխուժեցին Փոքր Ասիայի հռոմեականպրովինցիաները:

 Պարթևների այս հաջողությունները ստիպեցին Հռոմի քաղաքական շրջաններին հարթել ներքինճգնաժամը: Ք.ա. 43թ. կազմակերպվեց Երկրորդ եռապետությունը, որը հանրապետությունը բաժանեց ազդեցության ոլորտների: Արևելքը ստացավ Անտոնիոսը:Դեպքերը սկսեցին զարգանալ ոչ ի նպաստ հայերի: Անսպասելիորեն խզվեց հայ-պարթևական դաշինքը: Օրոդեսը սպանվեց իր որդու` Հրահատ IV-ի կողմից, որը որդեգրեց շեշտված հակահայկական դիրքորոշում: Սպասվող հռոմեա-պարթևական ռազմական բախման ժամանակ Հայաստանի համար այլևս հնարավոր չէր լինի պահպանել չեզոքություն: Հռոմում մշակված պատերազմի ծրագրերի համաձայն` ռազմական արշավանքն ընդդեմ Պարթևստանի ընթանալու էր Հայաստանի տարածքով:

 Ի վերջո եկավ պատերազմի պահը: Դեպի Պարթևստան մեծ արշավանքինախապատրաստություններ տեսնելուց հետո` Ք.ա. 36 թ., Անտոնիոսն անձամբ ժամանեց Արևելք:Նա իր տրամադրության տակ ուներ 100-հազարանոց բանակ և 300 սայլերի վրա բարձածպաշարողական տեխնիկա:  Ամբողջ այս ուժը կենտրոնացվել էր Կարին գավառում, որտեղից էլսկսվեց արշավանքը: Արտավազդը հռոմեացիներին տրամադրել էր ընդամենը 13-հազարանոց միզորամաս:

 Անվտանգ ու արագ երթով անցնելով Հայաստանի տարածքով` Անտոնիոսը մտավ Ատրպատական և շարժվեց այդ երկրի մայրաքաղաք Փրաասպա: Այդ պահին Անտոնիոսը կատարում էճակատագրական սխալ: Մասնատելով բանակը` նա իր հիմնական ուժերը նետում է Փրաասպայի դեմ: Գումակը բավականին հեռավորությամբ դանդաղ հետևում էր առաջապահ զորամասերին:Ուստի պահապան զորամասը ոչինչ չկարողացավ անել, երբ պարթևները հանկարծակի գրոհով շրջապատեցին գումակը: Պաշարողական մեքենաները ջարդուփշուր արվեցին ու այրվեցին:Հռոմեացիները միայն Փրաասպայի պարիսպների տակ ունեցան 20 հազար սպանված, իսկ նմանպայմաններում մնալ թշնամական երկրում, առանց հաջողության որևէ հույսի, կլիներանմտություն: Ուստի Անտոնիոսը բռնեց հետդարձի ճանապարհը:

 Ավելի վաղ, հրաժարվելով ռազմական հետագա գործողություններին մասնակցելուց, իրզորամասով Հայաստան էր վերադարձել Արտավազդ II-ը: Հայոց արքայի այս քայլը հռոմեացիների կողմից գնահատվել է որպես դավաճանություն: Հետագայում Անտոնիոսը հայոց արքային է համարել իր բոլոր  դժբախտությունների պատճառը: Պաշտոնական Հռոմը որդեգրել է այդ մեղադրանքը:

 Ք.ա. 36 թ. աշնանը հսկայական կորուստներով հռոմեական բանակը նահանջեց դեպի Հայաստան:Անընդհատ հարձակումներով պարթևներն ուժասպառ արեցին հակառակորդին: Նահանջի 27-րդ օրը հռոմեացիները վերջապես հասան Արաքսին: Պլուտարքոսն այսպես է նկարագրումգետանցումը. «Երբ հռոմեացիները, բարեհաջող հասնելով գետի հանդիպակաց ափը, ոտքդրեցին հայկական հողի վրա… համբուրում էին քարերն ու ավազը և իրար գրկելով`ուրախությունից լաց էին լինում»: Հռոմեացիների ընդհանուր կորուստը կազմում էր 44 հազար զինվոր: Քիչ չէր նաև պարթևների կորուստը:

 Արտավազդ II-ը պատշաճ ու հոգատար վերաբերմունք ցույց տվեց պարտվածներին: Առատպարենավորումն ու վիրավորների խնամքը փրկեցին շատերի կյանքը: Թեև Անտոնիոսըցանկանում էր վրեժխնդիր լինել Արտավազդից, սակայն պահն անպատեհ էր, և նա շտապեցբանակը դուրս բերել Հայաստանից ու մեկնել Եգիպտոս իր կնոջ` թագուհի Կլեոպատրայի մոտ:

 Հռոմի Ծերակույտին ուղարկված պաշտոնական զեկուցագրում Անտոնիոսն իրապաշնորհությունն ու մեղքը թաքցնելու նպատակով ռազմական վիթխարի ծախսերն ումարդկային ահռելի կորուստները բացատրում էր իբրև թե հայոց թագավորի դավաճանությամբ:Խորհելով, թե ինչ ճանապարհներով կարող է մարել հսկայական ծախսերը, որ պատճառվել էրգանձարանին, և ինչպես կարող էր, թեկուզ դույզն-ինչ վերականգնել վարկաբեկված հեղինակությունը, Անտոնիոսը ծրագրում է գրավել և կողոպտել Հայաստանը:

 Դիմելով խորամանկության` նախ փորձում է Արտավազդին ծուղակը գցել: Անտոնիոսը հայոց արքային հրավիրում է Ալեքսանդրիա` իբր պարթևների դեմ հաջորդ տարի ձեռնարկելիք արշավանքի ծրագիրը քննարկելու: Արտավազդը մերժում է այդ հրավերը: Այնժամ Անտոնիոսը հատուկ խնամախոսներ է ուղարկում Արտաշատ` Արտավազդին հրավիրելով Ալեքսանդրիա`հայոց արքայադստեր և իր ու Կլեոպատրայի որդի Ալեքսանդրի ամուսնության հարցը քննարկելու:Մերժում ստանալով` Անտոնիոսը 60-հազարանոց բանակով Ք.ա. 34 թ. ամռանն արշավում էՀայաստան և ուղղվում դեպի Արտաշատ:

 Ցանկանալով երկիրը զերծ պահել ավերածություններից ու զոհերից` Արտավազդ II-ը որոշում էբանակցել հռոմեական եռապետի հետ: Անշուշտ, դա ազնիվ, ինքնազոհ, սակայն միամիտ քայլ էր:Բանակցությունների ընթացքում Արտավազդն իր ընտանիքի հետ ձեnբակալվում է, ապաշղթայակապ ուղարկվում է Ալեքսանդրիա:Անտոնիոսի այս տմարդի քայլը դատապարտել ենանգամ իրենք` հռոմեացիները: Դիոն Կասիոսը գրում է, թե Անտոնիոսն Արտավազդին «խաբելով,ձերբակալելով ու շղթայելով մեծապես վարկաբեկել է հռոմեական ժողովրդի հեղինակությունը»: Տակիտոսն Անտոնիոսի այդ քայլը համարում է «անպատիվ արարք», իսկ Պլուտարքոսը`«ուխտադրուժ»: Հայաստանը հռչակելով իր անչափահաս որդու` Ալեքսանդրի թագավորությունև այստեղ թողնելով հռոմեական կայազոր` Անտոնիոսը, նախապես թալանելով արքունի գանձերը,հսկայական ավարով ու գերիներով վերադառնում է Եգիպտոս: Հայոց թագաժառանգ Արտաշեսը հանդուգն հարձակմամբ փորձում է ազատել գերի արքային ու իր հարազատներին, սակայնապարդյուն: Պարտություն կրելով` Արտաշեսը ապավինում է պարթևներին և ապաստան գտնումնրանց մոտ:

 Ալեքսանդրիայում Անտոնիոսը կազմակերպում է հաղթահանդես, որի ընթացքում հայոց արքան ուիր ընտանիքի անդամները ոսկե շղթաներով շղթայված անցնում են քաղաքի փողոցներով:Հռոմեացի զորավարը նրանց հորդորում է ներում հայցել, խոնարհվել Կլեոպատրային և նրան մեծարանքի խոսքեր շռայլել: Սակայն հայոց արքան ու թագուհին և իրենց զավակները անցնում ենհպարտ ու արժանապատիվ: Ժամանակակից հույն պատմիչը գրում է. «Նրանք ցույց տվեցինիրենց ոգու արիությունը»: Հայերի այդ կեցվածքը մեծ տպավորություն է թողնում, իսկ զայրացածԿլեոպատրան, չներելով նրանց, կարգադրում է զնդան նետել:

 Եռապետերի և հատկապես Անտոնիոսի ու Օկտավիանոսի խիստ լարված հարաբերություններիհետևանքով Հռոմը ներքաշվում է հերթական քաղաքացիական պատերազմի մեջ: Կողմերի միջևվճռական ճակատամարտը տեղի ունեցավ Ք.ա. 31 թ. սեպտեմբերի 2-ին Ակցիումի հրվանդանիցոչ հեռու: Այստեղ Անտոնիոսը լիակատար պարտություն կրեց և փախավ Ալեքսանդրիա: Քիչ անց`հոկտեմբերին, Կլեոպատրայի կարգադրությամբ Արտավազդ II-ը մահապատժի է ենթարկվում:Իրենք էլ` Անտոնիոսն ու Կլեոպատրան, շատ երկար չապրեցին: Գայոս Օկտավիանոսի կողմից գերվելու վտանգն ստիպեց նրանց ինքնասպանությամբ վերջ տալ իրենց կյանքին:

 Արտավազդ II-ի կյանքն ու նահատակությունը, անմնացորդ հայրենանվեր գործունեությունը նրա համար ապահովել են բացառիկ պատվավոր տեղ հայոց բազմադարյան պատմության մեջ:Պատահական չէ, որ դեռևս իր կենդանության օրոք նա մեծարվել է «Աստվածային» մակդիրով:

Дополните предложения с деепричастными оборотами

1. Опоздав на поезд я не успела вернутся домой  Поняв свою ошибку я извинился   3. Проболев целый месяц я не сдал экзамены     4. Хорошо отдохнув летом я начал работать  5. Встретившись с товарищем я пригласил его в кафе   6. . Потеряв адрес я заблудился  7. Забыв ключи я не смог войти в дом  8. Прочитав рассказ я была шокирована   9. Не заметив меня он ушел 10. Взявшись за дело я не спал вес ночь   11. Поднявшись на гору он умер  12. Устав от работы он уснул

 

1

1 рассказанной им историей

2 многих произведениях созданных

3 всем виденным

4 читаемую  вами книгу

5 в журнале Знамя издаваемом

6 книгу взятую

7 катке открытом

8 книг полученных

 2

1 танцующую

2 посылающий

3 встречающую

4 приехавшего

 

Музыка в моей жизни

Музыка всегда играет важную роль. Два — три года назад я начала слушать Битлз. Джон Леннон и его песни мне так нравились. Я даже купила гитару и книгу о Битлз.  Эти годы были самими веселыми.  Я была вдохновлена,  хотела жить в 70- ых годах. Музыка стала моей манией.

Справедливость восторжествовала?

Справедливость восторжествовала, но не всегда так бывает. Надо уметь выжить. Это очень сложно, но возможно. Жизнь несправедливо. Человек всегда должен быть нужным.

1. Укажите вариант ответа, в котором НЕ с глаголом пишется слитно:

1) нельзя его неволить
2) не растаял
3) не увидел
4) не доел кашу

2. Укажите вариант ответа, в котором НЕ с глаголом пишется слитно: 

1) не удивлялся
2) не обидит
3) не здороваемся
4) нездоровится

3. Укажите вариант ответа, в котором НЕ с глаголом пишется слитно: 

1) не был в школе
2) не узнаешь
3) ненавидел
4) не видишь

4. Укажите вариант ответа, в котором НЕ с глаголом пишется слитно: 

1) недомогать
2) не усвоит
3) не доделал
4) не заклеить

5. Укажите вариант ответа, в котором НЕ с глаголом пишется слитно: 

1) не успокоишься
2) шторм неистовствует
3) не сдержишь слово
4) не посмотрел

6. Укажите вариант ответа, в котором НЕ с глаголом пишется слитно: 

1) не бояться
2) не собрать коллекции
3) не торопись в музей
4) невзлюбить невозможно

7. Укажите вариант ответа, в котором НЕ с глаголом пишется слитно: 

1) о поездке не мечтай
2) негодовал
3) не хочется
4) не оставалось времени

8. Укажите вариант ответа, в котором НЕ с глаголом пишется слитно: 

1) ему хлеба недостаёт
2) он не достаёт до дна
3) не вернёшь
4) не испортилась

9. Укажите вариант ответа, в котором НЕ с глаголом пишется слитно:

1) не найти
2) недоумевать
3) не ищешь
4) не испортилась

10. Укажите вариант ответа, в котором НЕ с глаголом пишется слитно:

1) не убирать
2) не выполнить
3) не хватает
4) несдобровать

источник

Упражнение 41

Найдите в предложениях вводные слова, сочетания и предложения. Определите их значение. Расставьте недостающие знаки препинания. 

1. Кстати сказать, толки об учёности университетских сторожей сильно преувеличены. Правда, Николай знает больше сотни латинских названий… но например, незамысловатая теория кровообращения для него и теперь так же темна как и двадцать лет назад (Чехов). 2. Мне помогает маляр или как он сам себя называет, подрядчик малярных работ (Чехов). 3. И этот учитель греческого языка этот человек в футляре можете себе представить, едва не женился (Чехов). 4. По-моему, самое лучшее, что вы можете сделать, это совсем оставить медицинский факультет. Если вам никак не удаётся выдержать экзамена, то очевидно, у вас нет ни желания ни призвания быть врачом… Но тотчас же, мне становится жаль его, и я спешу сказать: – Впрочем как знаете. Итак, почитайте ещё немножко и приходите (Чехов). 5. Наверно, не знаю но кажется вся эта выходка была преднамеренная а не импровизированная (Достоевский). 6. Среди птиц насекомых в сухой траве словом всюду, даже в воздухе чувствовалось приближение осени (Арсеньев). 7. Я проедусь по городу кстати, и куплю сигар (Гончаров). 8. Кстати, он был замечательно хорош собой (Достоевский). 9. Засаленная кепка, с которой Бредюк похоже, не расставался и во сне, была надвинута на лоб (Фадеев). 10. Он и в самом деле, интересовался философией (Караваева). 11. Ключница по крайней мере, не бреет бороды а этот напротив того брил и казалось, довольно редко (Гоголь). 12. В строгом смысле человек с десять разумеется, в том числе и я не стоили этого назначения за неимением достаточных знаний и по молодости (Аксаков). 13. Мимо пробежал кто-то по счастью, нас не заметивший (Чехов). 14. Его литературные произведения надо сказать, довольно удачные принесли ему известность (М. Горький). 15. От соседней комнаты по всей видимости, столовой гостиную отделяла арка занавешенная тяжёлой портьерой (Катаев). 16. Несчастье, нисколько его не изменило а напротив он стал ещё крепче и энергичнее (Тургенев). 17. Мы знаем, а стало быть верим, что сказкам сбываться дано и нам побывать на Венере быть может ещё суждено (Михалков). 18. А Петр Петрович по крайней мере, по многим признакам человек весьма почтенный (Достоевский). 19. Раз двадцать по крайней мере, и кажется без особенно важных причин он в одном пальто сбежал вниз к саням и вбежал опять наверх (Л. Толстой). 20. Терентий пробавлялся мелкой слесарной работой; но во-первых, работы было мало, и во-вторых, много времени отнимали неотложные дела (Катаев). 21. Для них он герой а признаться сказать я себе героев иначе, представляю (Тургенев). 22. Не год а может быть, десять лет прожил Иван Георгиевич за одну ночь (Лаптев).

Упражнение 40

Найдите вводные слова, сочетания и предложения в отрывках из произведений Б. и А. Стругацких. Определите их значение. Расставьте недостающие знаки препинания.

1. Надо признаться, это меня ошеломило. 2. Кстати, копирование документов запрещено. 3. Конечно же, он ясно видел, что я недоволен заданием, что задание представляется мне странным и мягко выражаясь нелепым. Однако, по каким-то причинам он не мог мне сказать больше, чем он сказал. 4. Как я и ожидал, в папке не было ничего кроме документов. Первым моим побуждением было засунуть всю эту груду бумаг в стол, но я разумеется, вовремя спохватился. 5. Впрочем, надо сказать в своём отношении к теоретикам я не оригинален. К счастью, мне достаточно редко приходится иметь дело с людьми этой профессии. 6. Выходит шеф, интересуется главным образом неким Тристаном. Ради него он поднялся сегодня в несусветную рань и не постеснялся поднять с постели Слонова, который как известно, ложится спать с петухами. 7. А ведь, я его пожалуй помню! Все звали его (кроме Комова конечно) Лёвушка рёвушка или просто Рёвушка, но не потому разумеется, что он был плакса, а потому что голос у него был зычный взрёвывающий. 8. Это скорее всего, меня не касается. Но я должен знать, куда он может пойти? По-моему, к маме идти в таком состоянии непристойно. Он не похож на сопляка точнее, не должен быть похож. Учитель? Наставник? Это возможно. Это вполне, вероятно. 9. Раз, шеф не объяснил мне, почему надо искать Абалкина значит это не имеет значения. И тут же я понял ещё одну вещь. Вернее, не понял а почувствовал. А ещё точнее, заподозрил. Всё это обилие бумаг вся эта пожелтевшая писанина ничего не даст мне кроме может быть, ещё нескольких имен и огромного количества вопросов не имеющих никакого отношения к делу. 10. Бoльшую часть бумаг составляли документы написанные как я понял, рукой самого Абалкина. Во-первых, это был отчёт об участии в операции «Мёртвый мир» на планете Надежда. Во-вторых, был в папке ещё один документ отчёт об операции на планете Гигант. Операция впрочем, была на мой взгляд пустяковая. 11. Как мне показалось, материал этот был для меня совершенно бесполезен. Писать такие отчёты одно удовольствие, читать их как правило, сущее мучение. 12. Я не психолог во всяком случае, не профессионал но я подумал, что может быть, мне удастся извлечь из этих отчётов что-то полезное о личности Льва Абалкина.

Конфликты. Были, есть и будут

Конфликты бывают между людьми и между животными.  Конфликты между людей можно решать мирным путём, потому что люди могут разговаривать и понять друг друга. Но очень часто они  не могут решать конфликты и как животные убивают. Я не вижу разницу между конфликтов у людей и у животных. Хотя животные убивают за еду. Oни убивают, чтобы выжить. А люди убивают ни за что или за тупых принципов.

Конфликты Были, есть и будут надо уметь их решать как нормальные люди.

Упражнение 75 Упражнение 76 Упражнение 77

Перепишите, раскрывая скобки и вставляя вместо вопросительных отрицательные местоимения. Поставьте в местоимениях ударения.

Образец: В лесу не нашли ничего: ни подосиновиков, ни белых грибов.

. ничто  не шевелилось: ни трава, ни листья деревьев. 3. Ни дуба, ни ели, ни сосны -ничего не встретишь в этой местности. 4. Ни драмкружком, ни техкружком — ничем не интересовался мой товарищ. 5. Ни опасности, ни трудности — ничто не пугает туристов. 6. Стоял такой туман, что ни домов, ни деревьев — ничего не было видно. 7. ничем нельзя было успокоить друга: ни лаской, ни сочувствием, ни приветливым словом.

 

Перепишите, вставляя пропущенные буквы и раскрывая скобки (выбирая частицу не или ни).Поставьте ударения на отрицательных местоимениях.

1. (Не, ни) кто не встретил приехавших. 2. (Не, ни) какого письма я (не, ни) от кого не получал. 3. Ему (не, ни) к кому было пойти. 4. Этому одинокому человеку поговорить (не, ни) с кем, но он и не ищет (не, ни) чьей дружбы. 5. Ему не хочется (не, ни) с кем встречаться. 6. Библиотека была закрыта, и вернуть книгу было (не, ни) кому. 7. Кто — то ночью постучал в мою дверь. Это был (не, ни) кто иной, как мой товарищ. (Не, ни) кто другой не стал бы меня будить. 8. Произошло что — то неожиданное. 9. Не было (не, ни) какой возможности ехать дальше. 10. Вдали виднелись какие — то развалины; это было (не, ни) что иное, как разрушенная старинная башня. 11. (Не, ни) у кого было спросить, когда приедет мой друг. (Не, ни) на чем и (не, ни) чем было написать ему записку, да и (не, ни) с кем было бы ее передать. 12. Отставать (не, ни) кому не хочется. 13. Последним в строю туристов идет (не, ни) кто иной, как инструктор. 14. Об этом надо говорить (не, ни) с кем иным, как с директором. 15. (Не, ни) сколько минут молчали. 16. Меня (не, ни) сколько не беспокоила мысль об отъезде.

 

Пользуясь отрицательными местоимениями (с ударением на не),замените данные ниже предложения более краткими и напишите их.

Образец: Не было никого, к кому бы я могла зайти до начала занятий. — Мне не к кому зайти до начала занятий.

2. Не было никого, кто бы сходил в библиотеку за книгами. — Некого сходить в библиотеку за книгами. 3. Здесь нет ничего, чему бы следовало радоваться. — Здесь нечему радоваться.  4. Тут нет ничего, над чем нужно было бы смеяться. — Тут нечем смеяться. 5. Из сада были вынесены все скамьи, и не было ничего, на что можно было бы даже присесть. — В саду не на что присесть.